Ιακώβου, Βίκυ

Η Βίκυ Ιακώβου είναι μόνιμη επίκουρη καθηγήτρια πολιτικής φιλοσοφίας στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές (D.E.A) στην πολιτική φιλοσοφία, στο Τμήμα φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris 10–Nanterre (1992) και έλαβε το διδακτορικό της στην πολιτική επιστήμη, με ειδίκευση στην πολιτική φιλοσοφία, από το Πανεπιστήμιο Paris 7–Denis Diderot (2001, τίτλος διατριβής: Une confrontation. Hannah Arendt et la Théorie Critique). Υπήρξε υπότροφος της Ακαδημίας των Βερσαλλιών (1991-1992) και του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (υποτροφία εξωτερικού, 1994-1998) καθώς και Ερευνητική Εταίρος (Fellow) στο Institute for Critical Social Inquiry, New School for Social Research (Ιούλιος 2018). Το διδακτικό έργο, τα ερευνητικά ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της αφορούν τη νεότερη και σύγχρονη πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία, την Κριτική Θεωρία της Σχολής της Φρανκφούρτης, την επιρροή της ψυχανάλυσης στην πολιτική και κοινωνική θεωρία καθώς και την παράδοση της ουτοπικής σκέψης. Έχει μεταφράσει στα ελληνικά βιβλία και άρθρα φιλοσοφίας και πολιτικής θεωρίας (των M. Abensour, H. Arendt, M. Foucault, E. Levinas, Cl. Lefort, J.-L. Nancy P. Ricœur, J. Rancière, L. Strauss, Sl. Zizek κ.ά.).

ΑΡΘΡΑ ΤΗΣ ΙΑΚΩΒΟΥ ΣΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

«Για μια κριτική στην κριτική της ουτοπίας»/«Towards a critique of the critique of utopia», στο B. Βλασταράς (επιμ.) Ουτοπία. Utopia Project Archive 2006-2010, Εκδόσεις Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, Αθήνα 2011, σσ. 389-393/σσ. 53-57.

«Δημοκρατία και ολοκληρωτισμός. Αντιπαραβάλλοντας τον Τζόρτζιο Αγκάμπεν με τον Κλωντ Λεφόρ», στο Σ. Ι. Σεφεριάδης (επιμ.), Η δημοκρατική λειτουργία σε καμπή: προκλήσεις και απειλές στον πρώιμο 21ο αιώνα, Νήσος, Αθήνα 2014, σσ. 159-177.

«Η ανάλυση του αντισημιτισμού στον Adorno», Αξιολογικά, τχ. 20, Νοέμβριος 2008, σσ. 11-24.

«Η έννοια της συγχώρεσης στη H. Arendt», Σύγχρονα Θέματα, τχ. 103, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2008, σσ. 67-72.

«Η ερμηνεία της νεότερης πολιτικής φιλοσοφίας από τον Leo Strauss: η περίπτωση του Μακιαβέλλι», Υπόμνημα στη φιλοσοφία, 9, Σεπτέμβριος 2010, σσ. 281-310.

«Η κοινοτοπία του κακού, άλλοτε και τώρα», Αληthειa, τχ. 10, φθινόπωρο 2019, σσ. 221-236.

«Η κριτική θεωρία και η νεωτερικότητα», στο Σ. Κονιόρδος (επιμ.), Κοινωνική σκέψη και νεωτερικότητα, Gutenberg, Αθήνα 2010, σσ. 297-324.

«Η στροφή τής Άρεντ στο παρελθόν: Αποκατάσταση της παράδοσης ή μπενγιαμινική χειρονομία;», Ένεκεν (Αφιέρωμα στη Hannah Arendt), τχ. 36, Απρίλιος-Ιούνιος 2015, σσ. 97-108.

«Κριτική θεωρία και ψυχανάλυση. Μεταξύ αναγνώρισης και παραγνώρισης», στο Θ. Λίποβατς, Π. Παπαθεοδώρου (επιμ.), Το νεωτερικό υποκείμενο εμπρός στο αίτημα του Άλλου, Νήσος, Αθήνα 2007, σσ. 173-208.

«‘Μια κοινωνία χωρίς ουτοπία θα ήταν μια κοινωνία χωρίς στόχους’. Για την έννοια της ουτοπίας στον Ρικέρ», Νέα Εστία (Αφιέρωμα στον Π. Ρικέρ), τχ. 1847, Σεπτέμβριος 2011, σσ. 282-303.

«Οι Καταβολές του Ολοκληρωτισμού τής Χ. Άρεντ. Μερικά σχόλια», Επιστήμη και Κοινωνία, 25, φθινόπωρο 2010, σσ. 205-215.

«Όλοι μπορούν να μιλούν, αλλά λίγοι να αληθολογούν. Για τη φουκωική προβληματοποίηση της δημοκρατίας», στο Βάσω Κιντή, Χλόη Μπάλλα, Γιώργος Φαράκλας (επιμ.), Τόποι: αντίδωρα στον Παντελή Μπασάκο, Αριάδνη: Επιστημονικό περιοδικό της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, Παράρτημα 3, Ρέθυμνο 2019, σσ. 171-198.

«Προς ένα νέο δημοκρατικό πνεύμα», εισαγωγή στο Μ. Αμπενσούρ, Η δημοκρατία ενάντια στο κράτος. Ο Μαρξ και η μακιαβελική στιγμή, Στάσει Εκπίπτοντες, Αθήνα 2019, σσ. 7-40.

«‘Πώς ένας νεκρός να κλάψει τους νεκρούς;’ Σχόλιο στην ταινία Ο γιος του Σαούλ, του Λάζλο Νέμες», Σύγχρονα Θέματα, τχ. 150-151-152, Μάιος 2021, σσ. 93-101.

«Τα όρια της ουτοπίας», στο Λ. Βεντούρα, Δ. Καρύδας, Γ. Κουζέλης (επιμ.), Σύνορα / Όρια, Τοπικά ΙΓ΄,  Εταιρεία Μελέτης των Επιστημών του Ανθρώπου, Νήσος, Αθήνα 2017, σσ. 159-177.

«Τέχνη της γραφής και τέχνη της ανάγνωσης κατά τον Leo Strauss», Σύγχρονα Θέματα, τχ. 102, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2008, σ. 26-34.